uslûbu biraz zorlasa da, büyük bir hevesle devirdiğim harika bir inceleme olmuş. bilgi bakımından çok yoğun, seyreltmek için zamana yayarak geniş bir okuma yapılmasını tavsiye ederim.

sembolizm, dadaizm ve sürrealizm akımlarının üzerinde etkisi olmuş, salvador dali, andré breton, max ernst ve marcel duchamp gibi bir çok sürrealist sanatçıya ilham vermiş, tanımlanması, anlatılması imkansız bir şahaser. best seller okuyanlar uzak dursun. yaratıcısının kısacık bir yaşama böyle ucubik bir dehayı nasıl sığdırabildiğini benim aklım almadı hiç bir zaman. lautreamont'un ne kadar karanlık ve yüz kızartıcı olursa olsun üstü açılmadık fantazilerini korkusuzca anlattığı, büyük ihtimalle okuyacağınız en iç kaldıran, hayrete düşüren, hayranlık uyandıran, tiksindiren, merakla peşinden sürükleyen, benzersiz bir edebiyat klasiğidir.

tutunamayışların, hayata körlemesine dalışların, dalıp dibe vuruşların, vazgeçişlerin ve yeniden başlangıçların kitabı. at cambazı olmak isteyen, başına buyruk, kurallara, geleneklere ters düşen ve muhtemelen de bu yüzden başarısızlıklarla dolu hayatını, yaşama coşkusunu hiç kaybetmeden yaşayan bir kadının hikayesi. rosa'nın yazgısı doguştan kötüdür sanki. dik başlılığı ve anlamını yitirmiş geleneklere karşı duruşu değildir felaketlerin nedeni. tepesinde hep bir kara bulutla dolaşır. rahat bir nefes alamazsınız onu izlerken. yoksuldur. işi yoktur. gazetelerde çıkan evlenme ilanlarına sarılır. genelevde tuvalet bekçiliği yapar, çöp toplar. korkunçtur yaşadığı yerler. ama rosa'nın yaşama inadı sürer, yasama sevinci de, yaşadıklarıyla büyük bir tezat oluşturarak. rosa'nın iç burkan hikayesinin masalsı ve incelikli anlatımı, içe işleyen hüzünlü mizahı aslında yaşama duyulan karamsarlığı, insanlara duyulan güvensizliği de gizler gibidir. mutlaka okunmalıdır. 17sini süren her cocuğun, 37sinde olacağı kadını şekillendirir tante rosa.

güzel dilimizin sınırlarının benim bildiğimin çooook ötesine uzandığı kanaati uyandı bende bu kitap sayesinde. kafa karıştırıcı bir anlatımı var. kahramanlarının sürekli kafa sesiyle konuşmaları, diyaloğun az olması ve anlatıcının monologlarının dahil olması ile kaotik bir okuma olup çıkıyor. okuyucuyu kendine çekmeyen, hatta iten, okurdan çaba sarfetmesini isteyen bir kitap. okurun kitabı sevip sevmemesi önemli değil de kitabın okuru kabul etmesi önemli sanki. yabancı bir dilde okuyormuş hissi uyandırıyor ben de. kelimelerin tek tek anlamlarını bilirsin de, kelimelerden oluşan her cümleyi anlayamazsın ya. ne anlatıldığını anlarsın ama dilin inceliklerine, açılımlarına henüz vakıf olmadığın için metnin edebi lezzetini fark edemezsin. işte öyle bir şey. anladığım kadarıyla, 60larla başlayıp 80lerde iyice yaygınlaşan gecekondu semtlerinden birinde; çukur mahallesi'nde geçiyor hikaye. yozlaşan, ekşiyen, bozulan devranın yeni düzenine ayak direyen, oldukları gibi kalmak isteyen, kafa tutan iki delikanlının hikayesi bu. zekeriya, yakışıklı, solcunun devrimci kanadından olma bir ibne. aynen öyle hem devrimci hem ibne. ama delikanlı ibneymiş.öyle kahvede, haddini bilmeyip diğer küçük oğlanlara yaptıkları gibi, kendisine zarf atan şişko kıçlı adamları evden kapıp getirdiği kasap bıçağıyla doğruyor. hazan’ı seviyor. sonları nice olacak bakalım. bir de sahte diddo yapan medusa benzeri melahat hanım var. sevilmiyor bu kadın, onu anladım. düzenin temsilcisi görevini hikayede başarıyla ifa eden “kement” bey de hiç hırlı biri değil.

200. sayfasına kadar olay örgüsü o kadar geç kuruluyor ki, insanın bırak dağınık kalsın diyesi geliyor. zaten topu topu 386 sayfa. olaylar tam hızlandığında ise sonunu öykünün kahramanı bizzat ele verdiği için, yazarın yazarlık maharetine kalıyor okuyucuyu oyalamak. masal gibi anlatılmış kanlı ve sinir bozucu cinayetler, işkenceler, nemli tropikal sevişmeler, en olağandışının bile olağan karşılandığı bir latin amerika ülkesinde batıl inançlarla dini itikatlar arasında sıkışmış yoksul ve hayalgücü geniş insanların yaşamlarından ayrıntılar ve bol folk motifleriyle dolu marquez üstü az biraz latife tekin uslûplu bir roman.