Kemal Tahir'in tefrika romanları. Dönemin gazete ve dergilerinde yer almış kısa romanlarının derlenmesiyle oluşmuş iki cildin birincisi. Daha sonraki kitaplarında göreceğimiz karakterlerinin temelini buralarda atmış diyebiliriz. Dönemin insanına ve hayat şartlarına göz atmak için güzel bir referans. Hapis döneminde yazdığı için sanırım bazı romanların sonu yok. Sansüre uğramış. Yazık olmuş.

Son zamanlarda okuduğum en güzel kitaptı bu. İnsanı, insan olmayı, insan olmanın nasıl bir şey olduğunu anlatıyor diyebiliriz sanırım. İnsan ne için yaşar, nasıl yaşar, gerçekten yaşamakta mıdır? Sorular çoğaltılabilir. Ayrıca Stalin dönemine dair bir referans olarak da okunabilir.

Üç kısa, bir uzun öyküyle yine ahlak ve ruh üzerine derin düşüncelere dalmış Cibran.

Dostoyevski bu kitabında Foma Fomiç diye bir karakter yazmış. Öyle bir karakter ki okurken gerildim, sinirlendim, utandım, darlandım ve daha bir sürü şey. Adam adeta mendebur! Öte yandan bu kitapla beraber bir kez daha Ruslara saygı duydum. Hafızaları mükemmel olsa gerek. (bkz: Rus karakterler ve elli bin farklı şekilde söylenebilen güzide isimleri)

Bu kitabı tanımlamak için kullanılabilecek kelime 'naif' olabilir herhalde. Yine başladığı gibi biten, bölümsüz, kendi halinde karakterlerle örülü bir Barış Bıçakçı eseri. Çok hoşuma gittiği için eklemeden geçemeyeceğim. Kitabın bir yerinde şöyle bir ifade geçiyor: "Böylesine ancak Oğuz Atay kahramanları katlanabilirdi". Çok hoş bir kitap olduğunu söylemiş miydim?

Çok güzel şiirler var bu kitapta. Belli ki Didem Madak da çok güzel bir insanmış. Keşke böyle güzel insanlar bu kadar erken göçüp gitmese. "Yıllardır kendini bulutlarda saklayan İllegal bir yağmurum. Bir yağsam pahalıya mal olacağım." (Çiçekli Şiirler Yazmak İstiyorum Bayım)