Neredeyse "Ben Robot" kadar güzel bir antolojiydi. Hele ki oradan tanıdığımız Mike Donovan ve Susan Calvin de öykülerde ara ara karşımıza çıkması (Donovan 1, Calvin 2 kere geliyor) kitabı okumuş olanlar için de çok ayrı bir tat veriyor. Asimov denilince akla hemen zekice kurgulanmış öyküleri geliyor ve bu kitaptaki öyküler de bu tanımı kesinlikle sarsmıyor. Dahası, öykülerden biri Ben Robot'taki "Küçük Kayıp Robot" adlı öykünün devamı niteliği taşıyor. Söylenecek fazla bir şey yok aslında. Asimov hayranlarının kaçırmaması gereken, kesinlikle doyurucu ve 1 günde bitecek bir eser. Not: Yalancı! öyküsünde bizi şaşırtan Susan Calvin bu kitaptaki öykülerden birinde de sizi bir hayli şaşırtacak.

Adı gibi efsane bir kitap. Vampirler neden sarımsaktan uzak durur, Haç'tan korkar, aynalardan kaçar gibi sorulara çok mantıklı cevaplar getiren, Vampir mitine yenib ir soluk getirmiş yegane eser benim gözümde. Tam bir günde, üstelik geçen zamanı fark ettirmeden bitiverdi. Sürükleyiciliğine de diyecek yok. Aynı zamanda Röbert Neville karakterinin geçirdiği psikolojik değişiklikler, giderek hissiz bir adama dönüşmesi ve dünyadaki son adam duruşuyla normal zamanda çok eleştireceğimiz, ama o düzende zorunlu olan davranışları da başarıyla aktarılmış. Şu anda baskısının bulunmaması büyük kayıp.

Hugo ve Nebula gibi iki büyük ödülü aynı anda kazanan eserler nasıl hak ettiklerini çok güzel yansıtıyorlar. Kesinlikle dolu ama aynı zamanda da ağır bir kitaptı. Ağır diyorum çünkü, bazı yerleri insanı fena halde rahatsız ediyor. Hiç sömürge olmamış Tayland'a başrol oynatmak ve geleceğin çürümüşlüğünü oradan yansıtmak da zekice bir fikirdi. Ben sevdim, eller alsın.