kitap okurken kahkaha atmayalı çok uzun zaman olmuştu ama bu kitap sayesinde açığımı kapadım resmen.. :D

çok iyi sayılmaz ama tayland'da ki malum turizm'in namı alıp başını yürüdüğünden merak ettim açıkçası..arka planda neler dönüyo kadınlar neden bu kadar sömürülüyo diye..ilginç şeyler çıktı kitapta karşıma..yazarın mücadele etmeden bi bakıma kolay olarak seçtiği şeylerin hayatını etkilemesi,bu şekilde yolunu çizmesi ve olanı biteni kabullenip sesini çıkarmaması aslında hep bilindik şeyler,farklı bişi yok yani..ama yinede başka bi coğrafyanın kültürünü öğrenmek için belki iyi bi seçim olabilir..200 sayfalık ama çok bişi beklemeyin derim ben..

Açık söylemek gerekirse Sinan Akyüz'ün bundan önce sadece Şahika ve Feraye kitabını okumuştum ve anlatımındaki basitlik ve nasıl derler tekdüzelik biraz rahatsız etmişti beni..Ama bu kitap hakkında okuduğum yorumlar çok çok iyi olduğundan farklı diye düşündüm ama ne yazık ki aynı anlatım dili bunda da vardı.. Çok hevesle başladım ama o anlatım tarzı yok mu!!!..Hele başlardaki diyaloglar... :( Okurken kitabın içine girmeyi ,olayları kahramanlarla yaşamayı severim ama bu kitapta bi türlü olmadı..Halbuki konu itibariyle yakından tanık olduğumuz ve gerçeklere dayanan bi konuya sahip ama anlatımın yavanlığı ve üslubunun kuruluğuyla beni kendine çekmekten çok itti diyebilirim.. Yazardan yana çok iyi bir edebi yön beklemiyorum zaten ama böyle bi konunun bu şekilde sıradan ve sıkıcı bi üslupla harcanmasına da üzüldüm açıkçası.. Evet olaylar hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak güzeldi ama Sinan Akyüz bi daha okumak istemeyeceğim bir yazar olarak da listede yerini aldı..