Sanirim serinin sonlarina dogru yazarin kafasi epey karismis. Anlamsiz diyaloglar, ucu bir yere baglanmayan kopuk olay orgusu derken karmakarisik bisi olmus bu kitap. Hayal kirikligina ugradim. Boylesine muthis baslayan bir hikayenin sonu boyle olmamaliydi bence.

Ilk kitaba gore biraz zayif kalmis. Yer yer tekrara dusen , kitabin genc yetiskin kategorisine ait oldugunun tam anlamiyla hissettirildigi ve ergen kiz triplerinin fazlaca baskin oldugu bolume gecis yapmis bu kitapta. Ilkindeki heyecan cok olmasa da yine de fena degil. Gerci kitabin sonunda yazar bunu paylasmis zaten, baska bir sey yazarken cok baska bir yere geldim diye ama bir okuyucu olarak bunu son sayfada gorunce yine de hayal kirikligi hissediyor insan. Neyse ki 3. Kitap var. Belki toparlar, degisir vs vs.

Yazarin tarzini seviyorum, kitaplarinin hep sevimli bir yani var. Bunda da cok ilginc bir konu secmis. Karakterler yas itibariyle epey kucuk olsa da, kurgusunu sevdim ve merakla okudum. Umarim serinin devaminda bu tempo dusmez.

Sadece hastalarin degil de psikiyatristin de penceresinden baktiran, onun dusuncelerini gorme firsati veren bir kitap olmus.

Son 100 sayfaya gelene kadar kitap oldukca garip ilerliyor. Samanta'nin siradisi cevaplari ve konusma tarzi bu sayfalara gelene kadar bana " Allahim bu kiz gerizekali mi, bu ne sacma bir konusma" dedirtse sonlara dogru tam anlamiyla anlayabildim Samanta'yi. Sonra ilginc bi sekilde hosuma gitti. Gerci kurgu olsa da bu kadar gizem, ustu kapali cumleler, bulmacalar bi yerden sonra fazla geliyor ama neyse..

Bittiginde " yok artik " dedim. Bir insanin nasil boyle bir hayal gucu olur inanilir gibi degil. Muhtesemdi. Bence mutlaka okunmasi gereken serilerden biri..

Bu isin sonu nereye varacak cok merak ediyorum. Inanilmaz bir kurgu olusturmus yazar.