Akurgu Kitap Kulübü

Merhaba, nihayet şimdi Frankenstein'ı bitirdim. Uzun zamandır okumak istediğim ve beklentimin çok yüksek olduğu bir kitaptı. Yazarın dili akıcıydı ve Frankenstein'ın gerçek hikayesini öğrenmek güzeldi. Canavarın kendi ağzıdan hikayesini anlattığı, varlığını hissettiği ilk andaki duyguları çevreye insanlara sevgisi, sevgi arayışı, bu hislerin nasıl nefrete dönüştüğü, nefret duyarken ve zarar verirken bile hala sevgi arzusu, onun değişiyle bir gönüldeş arayışı özellikle keyif aldığım bölümler. Frankenstein'ın kendi can verdiğinden korkup kaçması(belki de can vermiş olmanın kendisinden korkmuştur) , canavarın kendi kendine yok olacağını ya da insanlara zarar vermeden yaşayacağını düşünmesi hatta belkide hiç düşümemesi ve canavar ona bir şekilde zarar vermeden önce yarattığı şeyle ilgili hiç bir sorumluluk almaması da kitabın önemli kısımları. Öte yandan Frankenstein bir beden yapıp ona can verebilecek zekaya sahipken onun neler yapabileceği anlayamayacak kadar aptal olması da biraz abartılı geldi. Hani korku filmi izlerken "o odaya girme" diye düşünürüz ya işte kitabı okurken ben hep böyle düşündüm. Kitabın yazıldığı zamana ve yazarın yaşına göre yorumlarsak çok iyiydi. Ama benim beklentimin biraz altında kaldı diyebilirim.

Arkadaşlar seçilen kitaba oy verenler lütfen okuyup,yorumlasınlar.

### Yine de ıstırabımı anlayacak biri değil benim aradığım. Kimsenin anlayışını kazanamam bundan sonra. İlk arayışlarım doğruluk aşkı, mutluluk ve yüreğimden taşan, paylaşmak istediğim sevgi gibi duygulardı. Oysa şimdi doğruluk benim için bir hayalden başka bir şey değil.
### Bir zamanlar hayallerimi doğruluk, şöhret ve haz gibi şeyler süslerdi. Ve bir zamanlar nasıl olduysa, dış görünüşümü önemsemeyerek, sahip olduğum muhteşem özelliklerden dolayı beni sevecek varlıklarla karşılaşmayı ümit etmiştim. Onur ve fedakârlık gibi yüce düşünceler beslemiştim. Oysa şimdi, işlediğim suçlar beni en acımasız hayvandan da alçak bir duruma düşürdü. Benimki gibi bir suçluluk, hainlik, kötülük ve sefillik kimsede yoktur. Geri dönüp işlediğim korkunç suçları düşündüğümde, bir zamanlar düşünceleri yüce ve üstün güzellik hayalleriyle, iyiliğin ihtişamıyla dolup taşan kişi olduğuma inanamıyorum.
###Frankenstein'ın dostu olduğunu söyleyen sen, günahlarımdan ve talihsizliklerimden haberdar gibisin. Ancak sana anlattıkları içinde benim aciz tutkularla yanıp tükendiğim günler, aylar yoktur eminim. Çünkü onun ümitlerini bir bir yok ederken, kendi arzularımı tatmin edemedim. Coşkun ve tükenmez arzulardı bunlar. Sevgiyi ve dostluğu hâlâ hayal ediyor, ama hâlâ dışlanıyordum. Sence bunda hiç mi adaletsizlik yok? İnsanlığın tamamı bana karşı günah işlemişken, suçlu olarak bellenecek tek kişi ben miyim? Neden bir dostu kapısından geri çeviren Felix'ten nefret etmiyorsun? Neden çocuğunun kurtarıcısını öldürmeye çalışan köylüye lanetler yağdırmıyorsun? Hayır efendim, onlar erdemli,kusursuz varlıklar! Zavallı ve yapayalnız ben ise dışlanması, tekmelenmesi, ayaklar altında ezilmesi gereken bir ucubeyim. Bu haksızlığı düşündükçe şimdi bile öfkeden kanım kaynıyor.