Rüzgar Gibi Geçti

Scarlett tam bir aptal. Kendisini zeki sanıyor ve erkekleri kontrol edip onlara istediklerini yaptırmayı düşünüyor ya hani, yok öyle bir dünya -en azından Rhett'in içinde bulunduğu bir dünya-. Bütün kitabı Scalett'a sinir olup, Rhett'i nasıl kitaptan çıkarabilirim diye düşünmekle geçirdim. Rhett-Scarlett atışmalarının da harika yazılmış olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Her cümlesinde bir alay, her ifadesinde bir sırıtış olabilir mi insanın? Evet oluyormuş demek. Clark Gable'ın da hakkını vermek gerek, mükemmel bir iş çıkarmış. Üstelik ondan başkasını da Rhett için düşünemiyorum. Gerçekten müthiş bir adam; vurguncu, çapkın, alçak, sahtekar, düzenbaz, oportünist olmasını saymazsak. Ama tabi kendisinin de söylediği gibi bu serserilik onca Güneyli beyefendi -sözüm kesinlikle Ashley Wilkes'a değil, lakin o bir beyefendi olamaz, biliyorum bende bir leydi değilim. :D- arasında ona bir farklılık katıyor. Çok gamsız ve umursamaz bir insan aynı zamanda ve gayet açıksözlü, bu yüzden de kötü şöhrete sahip zaten. Scarlett ise bütün kitap boyunca Ashley Ashley deyip son son günün sabahında Melly'nin ölmesiyle tüm gemileri yakıp Rhett'in kollarına atlamış olsa da artık geç diyebiliriz. Ama bence de yarın yepyeni bir gün belki Tara'ya dönüp o muhteşem kızıl topraktan güç alıp Rhett'i ikna edebilir.. :D Bekleyelim ve ümit edelim. Söylemeden geçemeyeceğim bu Margaret Mitchell'ın tek kitabıyla olmakla birlikte bir de ölmeden önce yarım kalmış bir kitabı olduğu rivayet edilir, belki hiçbir şey için geç kalınmamıştır, öyle umuyorum.. :D Ashley' e söylemek istediğim bir çok şey var ama Melly'e olan saygımdan ötürü susacağım.. :D Dadı'yı da seviyorum. :D