Palmer Eldritch'in 3 Stigmatası

Kendimi "hard-core" PKD okuru kabul etmeme rağmen, pek çok "hard-core" PKD okurunun aksine, bu romanın "en iyi" PKD romanlarından biri olduğunu düşünmüyorum.

Bu romanda da Dick, sanki doğaçlama yazmaya başlamış, daha sonra kendisinin de başlangıçta öngörmediği bir akış içinde kitabın finaline ulaşmış gibi.

Kitabın ilk yarısı, diğer pek çok PKD romanlarında olduğu gibi soluksuz okunuyor. Daha sonra kitap "ağırlaşmaya" başlıyor. Son 40-50 sayfada ise tempo iyice düşüyor ve roman neredeyse sıkıcı bir hal almaya başlıyor.

Bu romanda da klasik PKD unsurlarına bol bol rastlıyoruz: halisünojenler, psikolojik açmazlar, zaman-mekan karmaşası ve değişmez PKD teması: "gerçek nedir?"

Dick, 1964 yılında yazdığı bu romanda ilk kez teolojik sorgulamalara giriyor. (1970'lerin sonlarında yazdığı eserlerde bu sorgulamalar daha da artıyor.)

Bir eleştiri de 6:45 Yayınları'na: Bilim Kurgu'nun klasikleşmiş eserlerini Türkçeye kazandıran yayınevi, nedense kapak tasarımlarında ve çeviride aşırı özensiz. Bu kitabın özgün basımlarında kitap kapakları çok çarpıcı olduğu halde, Türkçe basımda sıradan bir kapak tasarımı yapılmış. Kitap isminin çevirisindeki özensizlik ise başlıbaşına bir sorun. Örneğin, Türkçe'de "stigmata" diye bir sözcük yok. Bu sözcük, Türkçe'de (tam karşılık olmasa da) iz, işaret, damga sözcükleriyle karşılanabilirdi.

Her şeye rağmen, bu bir PKD romanı ve okumaya değer.