Ölü Ozanlar Derneği

İsteklerimizi, istediklerimizi hayaller uğruna atılan adımlarımızı engellediklerinde elimizde başka ne kalır yada kalabilir ? Umudumuz , peki o da alınırsa ?

Sırf kitabı okuyabilmek için filmi izlememiştim. Lakin ilk çıkan da filmiydi. Güzel bir tezatlık oluşturup farkını da bu noktada oluşturuyor.

Herkes marjinal olmak ister , olmak ister ama bunu doğal bir yol ile değil de sadece farklı görünmek için , bir çaba içerisinde göstermeye çalışırlar. İşte bu noktada kitaptaki düşünce devreye giriyor ;
Marjinalliğin salt özgür bir düşünce olduğu mantığı. Çocukça rol yapma yeteneği değil, tamamen kendi isteklerin doğrultusunda gerçekleştirdiklerinin oluşturduğu bir görüntü.
Unutamayacağım harika bir kitap oldu benim için.

Bazı hatırlamak istediğim cümleleri de paylaşmak isterim ;
"Bana kendini aptalca düşlere kaptırmamış birini göster, işte sana mutlu insan derim."
"Yaşamın iliğini özümsemek" :)
"İnsanların çoğu sessiz bir mutsuzluk içinde yaşamlarını sürerler"
"Ormanın içinde kesişen iki yol vardı ve ben en az ayak izi olan yolu seçtim"
Şimdi sıra filminde.
Değil mi Hey Kaptan , Bizim Kaptan ? diye sorarım kendime :)