Çok beğendim.Kevin'ı bize annesi eşine yazdığı mektuplarla anlatıyor ki o mektupların da aslında acı bir tarafı var.Kitabın başında "Bir çocuk sevginize en çok en az hak ettiğinde ihtiyaç duyar" yazıyor.Kitabın sonu ise bu sözu hatırlatıyor ve kitapta olan diğer olaylar da sürekli bu sözu hatirlatiyor.Kevin asosyalliğin daha da ileri boyutlarıni yaşayan bir çocuk ve kitapta anlatılan şeyleri yapmasinin nedeni de aslinda birilerine kendini farkettirmek,birilerinin onun hakkında konuşmasını sağlamak tabi ki doğuştan gelen kötu bir tarafı da var annesi Eva da bu konu da sürekli kendisini sorguluyor acaba ben doğururken çocuğumu yeterince istemediğim için mi Kevin böyle oldu sorusunu kendisine soruyor.Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.