Aldatmak

İnsanoğlunun hayatı ne kadar güzel ve muhteşem görünse dahi kendi hayatından sıkılabileceğine ve yalnızlık hissedebileceğine dair yazılmış bir kitap.

İnsanın hiçbir zaman sahip oldukları ile yetinmeyeceği; sahip olduklarından da sıkılabileceği, depresyona girebileceği, tekdüze yaşantıların bir yerden sonra insanı macera arama isteğine itebileceğini, yanlışlar yapmamızı sağlayabileceğini anlatıyor.

Ve ne kadar kaçarsak saçmalarsak da yine bizi sevenin yoluna geri döneceğimizi.

Şu dünyada ne kadar kendimizi övsek de, egodan kudursak da aslında bize verilen değer bizi seven insanlar ile baki. Onların sevgisi sayesinde değerli hissederiz, bir şeylere değdiğimizi, iyi olduğumuzu hissederiz. Ara sıra hepimiz yoldan sapsak da bizleri geri döndüren yine hayatımızdaki kişilerin sevgisi ve bizlerden umudunu kaybetmemesidir.

Sanırım bu sebeple aldatan insanlar çoğunlukla eşlerine geri döner ve bazı aldatılan eşler bu durumu görmezden gelip beklerler.

Okurken sıkılmadım desem yalan olur. Ama akıcılığı yerli yerinde olduğu için çabuk bitti. Romandan çok psikolojik bir değer taşımaya çalışmış ama olmamış sanki. Açıkçası kitaba dair ne düşündüğümden emin değilim. Okumayı bitirdiğimde bende bir his bırakmadı çünkü. Bu sebeple uzun uzadıya yorum da yapamıyorum.