' Zaman tasarruf edeyim derken aslında başka şeylerden tasarruf ettiğinin kimse farkında değildi. Yaşamlarının gittikçe daha zavallı, daha tekdüze ve daha soğuk geçtiğini kavramak istemiyorlardı. Bu gerçeği sadece çocuklar,ta yüreklerinde hissettiler.Çünkü artık kimsenin onlara ayıracak zamanı yoktu. Zaman yaşamın kendisiydi. Ve yaşamın yeri yürekti. İnsanlar zamandan tasarruf ettikçe, zaman azalıyordu. '' Bir çocuk kitabı olsa da çocuklardan çok günümüz yetişkinleri okumalı bence. Zamanımızı nasıl umarsızca harcadığımızı ve hayatımızı her geçen gün daha da robotik bir hale getirdiğimizi, anlamsızlaştığımızı çok iyi anlatıyor. Sonunun biraz aceleye geldiğini ya da geçiştirildiğini düşünsem de, kesinlikle okumaya değer.

Ben mi uzun zamandır roman okumadığım için böyle afalladım yoksa bu kitap gerçekten karmaşık ve takip etmesi zor bir kurguya mı sahipti? Bu demek değildir ki sevmedim! Bazı yerlerinde kendimi tutamadan kahkaha atıp. etrafımdakiler tarafından deli addedilmiş bile olabilirim. Gaiman ve Pratchett'ten daha azını da beklemiyordum zaten.