Son Tiryaki

Kitap 15 kısa Fantezi / Bilim kurgu hikayesinden oluşuyor. Yazar, Asimov, Le Guin, Kafka, Marx gibi göndermeleri çok açık biçimde kullanmış. Topluma gömülü olan oedipal kompleks tüm hikayelere sinmiş. Kimi hikayeler o kadar ergen erotik fantezisi kıvamında kurgulanmış ki okuru feci soğutabilir. Çoğu kurgu temel aldığı kavramlara takılıp düşmüş. Dualizm ve Jung arketiplerine de yer veren yazar makinedeki hayalet göndermesini kelimenin tam anlamıyla algılamış. En uzun hikayesindeki Arthur C. Clarke'ın Şehir ve Yıldızları esinlenmesi o kadar açık ve kısa kalmış ki...

Bir öyküsünde cadı göndermesi, bir başkasında ise peri orjisi kullanmış, gene transparan bluzlar sahnede. Modern çağ eleştirisi olarak kurgulamaya çalışılan hikayeler yalın ve özgünlükten uzaklar. Türk BK'sını geri bırakan tüm hataları net biçimde görmek için alınıp okunabilir aslında. Yazar hatları net çizememiş, sadece kavramların isimlerinden bahsedip toplumsal arka plan ve bilimsel bir gerçekçilik iknasına girmektense yüzeysel davranmış. Özellikle Fantezi ve BK arasındaki ince ayrımları yapamadığı gözden kaçmıyor, ve bu durum Le Guin gibi ustaca bir imge örtülemesi tarzındaki melezlemeden çok kısa kalan kurgulama gücüne işaret etmekte. Ancak en büyük sorun yalınlık. Esinlenmeler farklı bir bakış açısı veya anlatım tarzına kavuşsalar belki güzel kurgulara vesile olacaklar ama sadece kalitesiz kopyalar olarak kalıyorlar. Katmansız karakterler son derece basit kompozisyonlar fırlamış gibiler.