İnci

Ne oldu şimdi ? diyesim geldi. Mutlu bir aileydik biz , her gün denize açılır balık tutar bazen de inci peşinde koşardık. Ama hiç incimiz olmamıştı sadece incimizin olacağının hayaliyle mutlu olurduk. Oysa hayaller pek hayallerdeki gibi olmuyormuş. Para var huzur var derler oysa huzur olmadığı sürece paranın hiç bir anlamı yoktur.

Cehaletin köklerine sarınmış bir toplumun daha doğrusu içlerinden birinin kıymetli bir hazine ile olan yolculuğunun hazin hikayesidir bu kitapta geçenler.

Okunmalı ve okutulmalı. Gözleri para ve hırs bürünmüş insanların paralel olanı bu da. Nasıl mı ? Buradaki biraz daha masum ama sonuçlar aynı.

Martı kitabı için yazdıklarım aynen bu kitap için de geçerlidir. Hikaye güzel, kitap güzel, anlatım güzel ama o kadar. Bu kadar övülecek, herkese tavsiye edilecek, ders diye okutulacak bir tarafını göremedim ben ve tıpkı Martı gibi bu kitap da bana bilmediğim yeni bir şey öğretmedi.
Tüm bunlar Kürk Mantolu Madonna üzerinden yaptığım bir tespiti destekliyor bir bakıma. İnsanlar o kadar acınası ve mutsuz bir haldeler ki kendilerini değerli hissettiren, kendilerine birazcık ilham veren, kendilerine mutluluk vaat eden bir şey gördükleri an ona hayranlık duyuyorlar.

Kino,eşi ve bebeğiyle kendisi gibi inci avcılarıyla birlikte sahildeki çadırdan evinde hayat süren biridir.Bebeğini akrebin sokmasıyla hikayemizdeki ilk kırılma noktası yaşanmış olur.Kino ve eşi bebeğini oradaki tek doktora götürmek ister fakat karşısına sınıf ayrımı çıkar doktor sadece zenginlere çalışmaktadır.Kino inci bulma arzusuyla ailesiyle denize açılır çaresizlikle ararken en büyük inciyi bulur ve bir kırılma noktası daha..Bulduğu inci tanesi kendisini büyük umut ve mutluluğa sürükler lakin onun bulduğu inciyi duymayan kalmamıştır.Bir sürü talihsizlik peşlerini bırakmaz inciyi çalmak isteyen pek çok kişinin saldırısına uğrarlar Kino eşinin inciyi lanetli bulması ve suya atıp kurtulalım fikrine hiçbir zaman katılmaz ama en sonunda bunun uğruna bedel ödediği zaman kendi elleriyle inciyi suya fırlatır fakat malesef bu geç kalmış bir davranıştır ve pek tabi kayıpları ve eski huzurlu yaşamını geri getirmeyecektir..
Az sayfada pek çok şey anlatmayı başaran Steinbeck,sınıf ayrımı,açgözlülük,hırs ve insanların kontrol edemediği nefislerinin başlarına ne işler açabileceğini sade ve güzel bir dille anlatmış.
Beğendim,bir eksik görmedim ama yine de benim için bir Gazap Üzümleri,bir Fareler ve İnsanlar etmez elbette..

Anlayamadığım bir şekilde bitti tadı yarım kaldi bende üzüldüm.

100 temel eser içinde yer alıyor.
Yorum linkte.
http://kitaplardansayfalar.blogspot.com.tr/2016/12/john-steinbeckinci.html

Harika bir romandı, bir ailenin yoklukla nasıl başa çıkabilmeye çalıştıklarını anlatan güzel bir eserdi. Steinbeck eseri çok fazla betimleme yapmadan, olay örgüsüne bağlı kalarak yazmış. Tavsiye ederim.

harika bir kitap.
okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
özellikle gençlere ve çocuklara somut öğüt.
insanların çıkar uğruna neler yapabileceği ve bunun önüne geçmenin yolunun eğitim olduğunu ispatlayan bir kitap.
juan'ın bizlerle paylaştığı şu söze katılmayan var mıdır?
''doğduğumuz andan tabuta girdiğimiz güne dek dolandırıldığımızı hepimiz biliyoruz''
bunun önüne geçmenin en güzel yolunun da eğitim olduğunu defalarca söylüyor kitap kahramanımız

Meb ilk temel 100 eser arasında olduğu için okudum. Çocukken okuma yüzdem daha fazla olduğu halde, yelpazem geniş değildi. Daha çok hayal ürünü, kurgusu fazla, fantastik kitapları tercih ederdim. Bu yüzden es geçtiğim kitapları şimdi okumaya çalışıyorum. Kitabı, bazı tekrar eden yerler dışında sevdim. Ama gerek cinayet, boğaz kesme şeklinde vahşi terimler kullanıldığından çocuklara uygun bulmadım. Korkuyu hissettirmesi, ders vermesi, 'bir sonraki sayfada ne olacak, sonu nasıl bitecek' diye düşündürmesi açısından çokça içine aldı kitap, sürükleyici bir hikayeydi. Sonu daha farklı bitebilirdi ama yine de ders vermesi açısından kabul edilebilir bir son benim için. Ama söylediğim gibi meb temel eser olma açısından uygun mu hala sorguluyorum.

Gazap Üzümleri ile Fareler ve İnsanlar adlı iki büyük eseri kaleme alan John Steinbeck'ten bir başka önemli yapıt.
İnci...

Bir inci avcısı olan Kino, bir akrep sokması sonucu zehirlenen bebeğini parasızlıktan dolayı doktora gösteremez. Yoksulluğun tam canına tak ettiği bir anda, eşi benzeri olmayan büyük bir inci bulur. Kino'ya şansının döndüğünü düşündüren bu inci, hiç beklemedikleri şekilde aileye yıkım getirir.

Eserde öylesine yalın, öylesine duru bir anlatım var ki; okuyucu ümit, masumiyet, hayal, kaybetme korkusu, hırs gibi farklı duyguların sarmalı içinde hikâyedeki gezintisini soluk almamacasına bir çırpıda tamamlayıveriyor. Kitabı bitirinceye kadar elinden bırakamıyorsunuz.

Ölçüsüz ve kontrolsüz hırs ile sahiplenme duygusunun maksadına tamamen ters bir sonucu beraberinde nasıl getirebileceğinin muhteşem hikayesi.

Güzel bir eser, keyifli bir okuma, ibretli bir son.

Tavsiye ederim....

Bir saat içinde okunan bir kitap. Kısacık olduğu için konusundan bahsetmek neredeyse kitabı anlatmak olur.
Sonu keşke daha farklı olsaydı. Nihayetinde inci Kino'nundu onunla istediğini yapmak hakkıydı.

En sevdiğim bölüm: *Kino dünyanın en büyük incisini bulmuştu. İncinin özü insanın özüne karışınca ortaya tuhaf, kapkara bir tortu çıkıvermişti. Kino'nun incisi birdenbire herkesin düşü, hesabı, planı, yol haritası, geleceği, arzusu, ihtiyacı, ihtirası ve açlığı oluvermişti. Aradaki tek engel Kino'ydu.

Kitabı okurken aklımdan pek çok düşünce geçti. Mesela insanoğlu ne kadar kötü gibi... Bence doğru olanı yapmak kolay, yanlış olanı yapmak çok zor ama nedense çoğu insan tersini düşünüyor.