Doğa Tarihi

Kitap, 21. yüzyıl insanının acıklı bir distopyasını sunuyor bizlere.
1) Yazar, markaları ve bu yüzyılın konsept kelimelerini yerinde kullanıyor. Böylelikle, bu kelimelerin altını çizdiğinizde, bu yüzylın haritasını görebiliyorsunuz.
2) Yazarın zekice, bazen direkt bazen de dolaylı yollardan, inceden inceye alaya aldığı durumlar, birer özeleştiri niteliğinde.
3) Sürekli tekrarlar veya aynı cümlelerden farklı bir durum yaratılması konusu bazen okumayı zorlaştırıyor.
4) Somuttan soyuta giden kurgu, en sonda duvara çarpma hissi veriyor aslında. Ama karakterin geçmişe duyduğu özlemi de üzülerek takip ediyoruz.

berbat edebiyat

doğa tarihi, kahramanı doğa'nın şahsında plaza, site, avm üçgeninde sıkışmış bir hayatı anlatıyor. bu hayatı incelikli detaylarıyla, yer yer ciddiyet yer yer mizahla sunuyor yazar ama bu hayatın sıkışıklığı gibi roman da sıkışıyor. ilk bölümlerden sonra finale kadar tekrarlarla sıkıcı, tatsız bir anlatı sürüyor. final de malum ilk sayfadan belli. son bölümler başarılı denebilir ama genel olarak bakmak gerekirse bir distopyadan çok ibretlik bir hikaye etkisi bırakıyor okurda doğa tarihi. yazarının daha iyi romanları var ve daha iyilerini de yazacaktır mutlaka.