Deliryum (Delirium, #1)

Kitap çok hoşuma gitti.Aşkı bir hastalık olarak görme fikri de oldukça orjinaldi.Herşeyi sevdim.Nerdeyse herşeyi..Baş karakterimizi ilk başlarda kesinlikle öldürmek istedim.Ciddiyim.Alex devreye girdikten sonra aklı başına gelince nasıl rahatladım,anlatamam.Ama o son..Ah,o son... İkinci kitabı hevesle bekliyorum kısacası.Ne kadar çabuk ,o kadar iyi.

Yorumun tamamı için: http://crazydreamernora.blogspot.com.tr/2014/06/deliryum-delirium-1-tantm-inceleme.html

...
İlk 150-200 sayfa gerçekten insana "Hadi bir şeyler olsun artık" dedirtiyordu, bunu inkar etmem imkansız. Sonraki 200 sayfa daha iyi ilerledi başlara kıyasla. Ama yine de böyle su gibi akıp geçmedi, çok heyecanlı değildi -birkaç olay dışında tabii ki-.
Heyecanlı değildi dediysem de sıkıcı anlamında değil, çünkü ben bu kitabın her zerresini sömürerek okudum, sıkılmam -kendi adıma konuşuyorum- söz konusu değildi. Temposu düşük müydü? Evet. Güzel miydi? Evet. Her şey bu kadar güzel ilerlerken sıkılmam ben. Toz pembe dünyaları seviyorum. Tabii hiçbir mutluluk sonsuza kadar sürmüyor.

Prosedür yaklaştıkça her şey daha karmaşık bir hal almaya başladı. Ve son 100 sayfa tartışmasız kitabın en güzel kısmıydı. Ve en kötü. Hangi perspektiften baktığınıza bağlı. Biliyorum bu temposuz gidiş yüzünden en az 1 puan kırmam lazım ama kıramıyorum. Valla içim kaldırmıyor :D Ben bu kitabı içindeki iç ürpertici çocuk tekerlemelerine kadar sevdim. Yani bu kitabın her cümlesi muhteşem bir alıntı gibiydi neredeyse. O yüzden ağır ilerlemesini kaldırabilirim, sorun değil. :D
...

vasat bir distopya olmuş güçlü bir şekilde kurgulanamamış