Beni Yakma (Bana Dokunma, #3)

Gerçektende sevdiğim serilerden biri.Bunun sebebi de çoğunlukla Warner. Beni Bırakma etkileyici bir yerde bitmişti.Beni Yakma kitabında Warner ve Juliette'nin arasındaki ilişkiye daha çok ağırlık verilmiş. Bunu sevdim ama biraz daha hareketllilik olmalıydı diye düşünüyorum.B unun dışında gayet güzel bir kitaptı. Beklediğim ve istediğim bir son oldu. Seriyi okuyanların kesinlikle Warner'e hayran olucaktır.

Ilk iki kitapta aldigim tadi bu kitapta alamadim malesef.

Çok değil bir yıl önce bu seriyi elime aldığımda çok beğenmiştim. Ama şimdi bir yıl sonra sonuncu kitabı okurken ben bu işe yaramaz kitabı neden bu kadar sevmiştim demeden duramıyorum. Çeviriden mi yoksa yazar son kitapta mı batırdı da kötü? Ya da artık ben değiştim? Hangisi bilmiyorum ama o kadar sıkıcı, banel, saçma ve tekrarlardan oluşmuştu ki kendime, yazara, karakterlere kızmadan edemedim.
Biraz aceleye gelmiş, zorla yazılmış gibiydi. Hatta her şey zorakiydi sanki. Adam okuyucunun gözünde zorla kötüleştirilmiş, Warner'aysa tam yüz sayfa kendini açıklatma ihtiyacı hissettirilmiş. Okuyacak olanlara, merak edenlere söylüyorum, ilk yüz sayfa içinde kendilerini şunlara hazırlasınlar; Juliette uyanıyor, ağlıyor, kızıyor, ağlıyor; Warner onu sakinleştiriyor, yanlış anlamaları düzeltiyor, ne kadar iyi, mükemmel olduğunu anlatıyor ve sonra yüzüncü sayfadasınız!
Keşke yanlış anlaşılmalar kendiliğinden ortaya çıksaydı da Warner'ın açıklamaları bu kadar kasıntı durmasaydı. Gerçekçi görünmesi adına iyi olurdu.
Son olarak kitabı beğenmediğimi söylememe gerek yoktur herhalde...

https://dilarabook.blogspot.com.tr/2018/01/beni-yakma-shatter-me-3-tahereh-mafi.html


Bu seriye bayıldım kesinlikle.
Sanırım en olaylı kitap buydu. Özellikle sona doğru aksiyon durmak bilmedi.
İsyan hareketi oldukça boyut değiştirmiş durumdaydı. Neredeyse hiç kimse yokken yanlarında, onları bekleyen büyük zorluğa nasıl karşı koyacaklardı merak içinde bekledim. Süreç içerisinde aslında Yeniden Doğuş'un yarattığı sistemin nasıl çürük olduğunu, insanların sadece bir kıvılcımı beklediğini de görüyorsunuz.
Kitapları yorumlarken çoğu zaman Kenji karakterinden çok bahsetmemiştim. Kendisinin görünmezlik gücü var, ayrıca serideki en komik ve okuması eğlenceli kişi. Karakterlerin yaşadıkları acılara rağmen onların toparlanmalarını büyük ölçüde katkı sağlayan biri.
Adam beni gerçekten hayal kırıklığına uğrattı. İyi ki ondan çok fazla hoşlanmamışım yoksa bayağı üzülürdüm. Distopyaların öküzü, su katılmamış odunu tacını aldı benden... Gerçi yine de ona üzülüyorum, sonuçta Warner ile birbirlerinden nefret ediyorlar, Adam'ın ise yaşadığı şeylerden sonra psikolojinin bozulması kaçınılmaz. Yine de davranmaması gerekecek kadar sert ve can yakıcıydı.
Warner ise canım, ilk kitapta kötü karakterimizdi ama onu oldukça sevmiştim. Şimdi ise o sevgi oldu platonik aşk. Warner gibi başka birileri var mıdır ki acaba böyle güzel seven merak ediyorum. Juliette onu reddettiği zamanlarda bile kızımızı incitmemek için elinden geleni yapan, aşkına zarar gelmemesi için her şeyi göze alan biri.
Juliette'nin de nihayet bazı şeylerin farkına varması sevindirdi beni. Özellikle Warner ve Adam konusunda.
Beni Yakma'da, olayların distopik yoğunluğundan ziyade daha fazla duyguya yer verilmişti, bunu doğru buluyorum çünkü öne çıkarılması gereken bir çok şey yaşandı. Geçiştirilseydi üzülürdüm.
Dördüncü kitapta neler yaşanacak merak içerisinde bekliyorum.

Kitabı bitirdiğimde bu seriyi cidden sevdiğimi anladım. Aslında eleştirilebilecek yerleri mevcut ama kıyamıyorum. Elimde değil, nedenini bilmediğim bir şekilde hayranım seriye. Sanırım ilk kitabının bıraktığı etki yüzünden. Kitap, hızlı bir başlangıçla Beni Bırakma'nın bittiği yerden ilerliyor. Sonuna ulaştığınızda devamınıda okumak istiyorsunuz. Warner'a o kadar çok alıştım ki şimdi onu okuyamayacağımı düşünmek üzücü. İşte her güzel şeyin bir sonu var. Hep aklımda kalacak karakterlerden biri. Anlatılacak çok fazla bir şey kalmadı sanırım. Son olarak bir çok insanın aklında olan şeyi söylemeden de geçemeyeceğim... kapaklarda orijinal basılsaydı inanılmaz olacaktı. Tadından yenmezdi doğrusu ^^

“Sonuç olarak yaşadıklarımıza değecek.
Bütün bir hayatı, bu anları yaratmak için kötülükle savaşarak harcamış olacağız."

O kadar zamandan sonra sonunda bana distopyaları neden sevdiğimi hatırlatan bir kitap :)
Üç kitabı da art arda okuma imkânım olsaydı, belki seriyi daha çok severdim. Kitap fazla kusursuzdu da benim gözüme mi battı bilmiyorum; ama bazı durumlar yapmacık geldi, Adam'ı tuttuğumdan değil; ama yazar bildiğin bu çocuğu harcamaya zorlamış kendini... Puan kırmamın tek nedeni bu, önce bunu belirteyim.
Yazarın şiirsel, insanın içine işleyen bir yönü var. Her neyse; zaten Warner unutulacak gibi değil. Agapi Mou Aiden'dan sonra bir de My Love Aaron çıktı benim için ^-^

Distopya denemek istiyorsanız ya da arıyorsanız türünün biricik örneklerinden olan bu seriyi kesinlikle denemelisiniz :)

“Hayat cümlesinde birbirine tutunmuş iki soru işareti gibi duruyoruz orada. Seçmediğimiz yaşamlara tutsak.
Sanırım o zincirleri kırmanın zamanı geldi artık. "