Zulüm odun deposu.Gencecik bir beden ve hudutsuz bir hayal gücü. Burada odunların arasında kaybolup gidiyor. Üstelik bu durumdayken devamlı odunları seyretmek ne acı vericidir biliyor musunuz? E malum, hayal gücü geniş, muhalliye sınırsız...FERİŞTAH - Ben bir kitap yazdım Numan.NUMAN - Yapma ya? Ne anlatıyor?FERİŞTAH - Kifayetisz kocasını öldürmek isteyen şahane bir kadının fentestik anıları ve taocu sevişme usulleri üzerine bir çalışma...NUMAN - Haa karışık bir şey desene...
Zulüm odun deposu.Gencecik bir beden ve hudutsuz bir hayal gücü. Burada odunların arasında kaybolup gidiyor. Üstelik bu durumdayken devamlı odunları seyretmek ne acı vericidir biliyor musunuz? E malum, hayal gücü geniş, muhalliye sınırsız...FERİŞTAH - Ben bir kitap yazdım Numan.NUMAN - Yapma ya? Ne anlatıyor?FERİŞTAH - Kifayetisz kocasını öldürmek isteyen şahane bir kadının fentestik anıları ve taocu sevişme usulleri üzerine bir çalışma...NUMAN - Haa karışık bir şey desene...
Okuması çok keyifli odun kıvamındaki Numan'ıyla benzersiz bir kitap! :) Bütün sahneler gözünüzün önünde canlanıyor.Bitmeseydi keşke de fenteziden fenteziye koşsaydık :))
bir demet tiyatro'nun efsanesi feriştah'ın toplu maceralarını okumak isteyenlere arşiv için iyi bir kitap.
Bir Demet Tiyatro yayınlandığı zamanlarda uydular, çanak antenler, kablolu kanallar hayatımda yoktu ve yaşadığım yerin belediyesinin tv vericisi sadece belli sayıda kanalı yayınlayabiliyordu. Bunların arasında da Bir Demet Tiyatro’nun yayınlandığı kanal -sanırım Star Tv’ydi- yoktu. Okuldaki hemen hemen herkesin evinde çanak anten olduğundan onlar için bir sorun olmuyordu. Bizde olmayınca haliyle hiçbir zaman Feriştah’ın fentezilerini de seyredemedim. Gerçi hoş, olsaydı bile babamın seyrettiği, o zaman bana işkence gibi gelen haber programlarından dolayı yine seyredemezdim. O zamanlar okulda yapılan muhabbetlerden birisi de bir akşam önce yayınlanan Bir Demet Tiyatro’ydu. Herkes yapılan esprileri birbirine tekrar anlatır, güler, kaçırdığı yerlerden bahsederdi. Ben de tabii ki haliyle öyle boş boş bakardım :) Yıllar sonrasının bir nevi eksikliğiyle karşılaşınca Feriştah’ın fentezilerini okumak eğlenceli oldu ve diyalogları salt metin olarak okuyunca oyunculuğun önemini daha iyi anladım. Yine komikti tabii ki ama internetten bu fentezilerin canlandırılmış halini seyretmek çok çok daha komikti. Şimdi o zamanki okul arkadaşlarıma denk gelirsem bundan mı bahsetsem acaba? Tamam kabul etmeliyim ki “Numanca” bir durum olur :D
157 sayfa